Aż po horyzont, Morgan Matson

Tytuł oryginału: "Amy&Roger Epic Detour"

Autor: Morgan Matson

Liczba stron: 451

Wydawnictwo: Jaguar 

Tłumaczenie:Stanisław Kroszczyński

Moja ocena:6/6

Życie Amy Curry dalece odbiega od ideału. Jej ojciec zginął niedawno w wypadku samochodowym. Matka, chcąc na nowo wszystko poukładać, postanawia przeprowadzić się ze słonecznej Kalifornii do Connecticut. Niedługo po zakończeniu roku szkolnego Amy ma do niej dołączyć – przejechać przez niemal cały kraj, by zacząć zupełnie inne życie z dala od miejsca, które kocha i od wypróbowanych przyjaciół.
W długiej, zaplanowanej co do minuty, podróży Amy towarzyszyć ma Roger, syn znajomej rodziców. Dziewczyna nie widziała go od lat i początkowo jest przerażona wizją spędzenia kilku dni w obecności kogoś, kogo ledwie zna… Jednak Amy i Roger szybko znajdują wspólny język i postanawiają zmienić nudną jazdę z miejsca A do miejsca B w szaloną wyprawę po Ameryce – wyprawę, w trakcie której nie tylko przeżyją przygodę i odwiedzą kilka niezwykłych miejsc, ale również odnajdą samych siebie. 

źródło: lubimyczytać.pl 

Przyznam się, że długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki. Nie pamiętam nawet kiedy znalazła się na mojej półce (chociaż podejrzewam, że dostałam ją gdzieś we wrześniu). Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po nią dopiero teraz, bo okazała się strzałem w dziesiątkę. Idealnie pasuje do wakacyjnego nastroju, zarówno w deszczowe, jak i słoneczne dni. W trakcie lektury zdarzyło mi się niejednokrotnie śmiać oraz płakać. Niesamowite w tej książce były także zamieszczone obrazki, dzięki którym mogliśmy zobaczyć część miejsc, które bohaterowie zwiedzili. 

Podoba  mi się okładka tej książki, jednak uważam, że oryginał jest dużo lepszy. Polska wersja jest mniej słoneczna oraz wesoła, z czym kojarzy mi się ta powieść. Moje serce skradł też amerykański tytuł, który sugeruje charakter oraz nastawienie głównych bohaterów do tej podróży (ang. Epicki objazd Amy oraz Rogera). 

Amy i Roger w czasie swojej podróży spotkali wiele różnych osób. Każda z nich różniła się charakterem oraz zainteresowaniami. Spowodowało to dużą różnorodność i uniemożliwiło monotonność, co można wskazać jako kolejną zaletę tej książki. Widać, że autorka musiała się namęczyć, aby stworzyć tylu wspaniałych bohaterów. Wydaje mi się, że o wiele bardziej polubiłam postacie drugoplanowe, niż pierwszoplanowe, ale nie jest to zarzut. Ciężko było mi zrozumieć Amy w jej żałobie, ponieważ nigdy nie straciłam nikogo tak bliskiego. Muszę dodać także, że nie była ona irytująca w obwinianiu się lub płakaniu, gdy ktoś wspominał o jej ojcu. To samo mogę powiedzieć o Rogerze, który ze swoim złamanym sercem nadal był wesołym i pełnym życia chłopakiem. 

Książka jest pisana z punktu widzenia Amy i można ją trochę porównać do dziennika. Jest napakowana emocjami i przemyśleniami, ale nie do przesady. Morgan Matson pisze bardzo naturalnie oraz swobodnie. Czytelnik nie odczuje, że narratorem tak naprawdę jest trzydziestolatka, a nie młoda dziewczyna z liceum. Nie można powiedzieć, że coś jest naciągane lub nierealne. Po decyzji bohaterów, że pojadą objazdem nie mogłam się oderwać od tej książki. Czytałam ją z zapartym tchem, a ostatni rozdział przekładałam i przekładałam. Bardzo ciężko było mi się rozstać z tą powieścią i jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę.